Low-code, czyli nowe podejście uczelni do inwestowania w rozwój technologiczny

Data publikacji:
Faktem jest, że systemy IT pomagają w lepszej organizacji zadań i sprawniejszej obsłudze procesów. Jednak nie rozwiązują wszystkich problemów, a często rodzą nowe wyzwania. Jaki jest tego powód? Braki funkcjonalne systemów, które zmuszają organizacje do wprowadzania modyfikacji, a gdy nie jest to możliwe, szukania „obejść” w postaci rozwiązań uzupełniających. W rezultacie organizacja angażuje dużo zasobów i traci wiele czasu, a efekt nie jest satysfakcjonujący. Czy jest to jedyne podejście?

Na infrastrukturę informatyczną składa się kilka kluczowych systemów o funkcjonalnościach określonych wymaganiami rynku, a nie pojedynczej organizacji. Zazwyczaj będzie to system ERP, obsługujący obszary finansów, logistyki, kadr i płac, a także funkcjonujące obok niego systemy dziedzinowe – głównie system dziekanatowy. Do tego zestawu dołączany jest system elektronicznego obiegu dokumentów. Jednak każda organizacja w pewnym momencie zaczyna rozważać zmianę systemu ERP. Czy to ze względu na niedopasowane, czy brakujące funkcjonalności, czy też problemy w wyegzekwowaniu modyfikacji związanych z rozwojem. Niestety, podejmowane próby modyfikacji czy rozbudowy funkcjonalnej oprogramowania najczęściej kończą się niepowodzeniem. Dotyczy to tak firm, instytucji, jak i uczelni, które często korzystają z rozwiązań specjalnie dla nich napisanych w przeszłości.

Dlaczego tak trudno modyfikować systemy?

Producenci bardzo niechętnie wprowadzają do swoich systemów zmiany na indywidualne zamówienie. Wynika to z tego, że z jednego systemu korzysta setka albo i więcej użytkowników. Gdyby dla każdego z nich producent wprowadzał personalizowane zmiany, wówczas jeden system miałby, podobnie jak użytkowników, również setkę różnych wersji. W takiej sytuacji nie byłoby możliwe serwisowanie oprogramowania, jak i jego aktualizacja, w związku z czym realizacja przez producenta indywidualnych zamówień jest po prostu niewykonalna. Tak więc, o ile dostępne na rynku gotowe oprogramowanie pozwala obsłużyć podstawowe procesy czy zadania, o tyle nie daje już możliwości automatyzacji tych spersonalizowanych, które wynikają z charakteru prowadzonej działalności, występujących zmian prawnych lub gospodarczych, a także rozwoju samej organizacji. W takiej sytuacji trudno mówić o swobodnej możliwości rozwoju, a co dopiero o realnej konkurencyjności.

Czy można uzupełnić brakujące funkcjonalności?

Brak możliwości modyfikacji oprogramowania sprawia, że wciąż pozostają pewne luki, uzupełniane plikami Excel lub dodatkowymi rozwiązaniami, potocznie określanych mianem „podbiurkowców”, których przybywa w sposób niekontrolowany. Tworzone przez różnych producentów i w różnych technologiach tzw. aplikacje wyspowe stanowią wysoki, bo zwielokrotniony koszt. Często zamawiają i wdrażają je niezależnie różne komórki tej samej organizacji. Tymczasem od inwestycji w trzy różne rozwiązania korzystniejsza byłaby w jedno elastyczne i o szerokich możliwościach zastosowania. Do tego dochodzi jeszcze problem wygody użytkowania tak dużej, narastającej liczby systemów i aplikacji wyspowych, o odmiennych interfejsach i wymagających od użytkownika ciągłego przełączania się między nimi. Jest to szczególnie kłopotliwe w przypadku fluktuacji pracowników – tych zmieniających stanowiska czy zatrudnianych w miejsce odchodzących. Konieczność przeszkolenia osoby z obsługi kolejnego, nowego dla niej oprogramowania to czas i koszty dla organizacji. Takie podejście do cyfryzacji, oparte na zróżnicowanych rozwiązaniach, nie jest ani bezpieczne, ani wygodne.

Wyzwania te, i związane z nimi problemy, dotyczą każdego sektora, również szkolnictwa wyższego. Dotychczas cyfryzacja w uczelniach to inwestowanie przede wszystkim w gotowe oprogramowanie i ewentualne dodatkowe narzędzia uzupełniające, które razem tworzą zróżnicowane środowisko. Skutkuje to różnorodnością interfejsów, brakiem kompatybilności, a co za tym idzie utrudnieniami w zakresie integracji. Wszystko to obniża jakość użytkowania i wydłuża czas realizacji zadań.

Prawidłowa i skuteczna cyfryzacja wymaga podejścia holistycznego i perspektywicznego. Nie można patrzeć tylko na pewien wycinek organizacji i jej bieżące potrzeby. Trzeba spojrzeć na nią całościowo, na jej działalność i istniejące systemy, uwzględniając również jej rozwój w czasie. Szybko okaże się, że zbiór podstawowych rozwiązań nie tylko wymaga, ale też będzie wymagał sukcesywnego uzupełniania. A jak to robić skutecznie? Czy w ogóle jest to możliwe?

Platforma low-code nowym rozwiązaniem core’owym!

Rozwiązaniem tego problemu jest dostępne od dawna. Od lat korzystają z niego mocno nastawione na innowacje i rozwój firmy oraz instytucje działające na wysokorozwiniętych rynkach. A tam fundamentem z sukcesem prowadzonej cyfryzacji są platformy low-code. Jest to kolejne core’owe oprogramowanie obok systemów dziedzinowych, ale w przeciwieństwie do nich zapewnia dużo większe możliwości funkcjonalne. Stanowi jedno, spójne środowisko szybkiego tworzenia wielu indywidualnie projektowanych aplikacji łatwych do modyfikacji i co ważne o jednolitym interfejsie. Zapewnia więc organizacji wszystko to, czego ona potrzebuje w dzisiejszej rzeczywistości – możliwość swobodnego rozwoju i utrzymania realnej konkurencyjności na rynku.

W krótkim czasie projektuj i buduj aplikacje zgodne z potrzebami organizacji, unikając kosztownych i czasochłonnych modyfikacji posiadanych systemów. Dowiedz się więcej o platformie low-code

Twórcami aplikacji w środowisku low-code mogą być już nie tylko programiści, ale też użytkownicy o predyspozycjach technicznych, którzy po krótkim przeszkoleniu będą w stanie samodzielnie i świadomie wykorzystać potencjał tej technologii. Idealny zespół do pracy w platformie low-code to połączenie osób o kompetencjach informatycznych i użytkowników, którzy wiedzą, jak przebiega dany proces, jakie zachodzą w nim zależności i jaki ma nastąpić efekt końcowy. Tak skompletowany zespół przyspiesza prace nad aplikacją, której prototyp od razu jest testowany, a zmiany wprowadzane praktycznie „od ręki”. Nie ma więc oczekiwania na zakończenie kolejnych etapów prac, aby móc sprawdzić ich wynik i dokonać akceptacji. Wszystko przebiega sprawniej, bo na bieżąco, w czasie rzeczywistym.

Dla uczelni low-code może okazać się kluczową inwestycją technologiczną, która pozwoli szybko udoskonalić „zastany” zestaw systemów dziedzinowych o platformę umożliwiającą sprawne wprowadzanie innowacji w obszarze administracji, dydaktyki oraz badań. Jako elastyczna technologia pozwoli zachować konkurencyjność, być atrakcyjnym dla studentów i prowadzić efektywną współpracę z biznesem.

Jednak platforma platformie nie do końca jest równa!

Niektóre z dostępnych na rynku platform tylko z nazwy okazuje się low-code’owymi. Dostosowane do wymagań jednego obszaru posiadają stosunkowo ograniczony zakres funkcjonalny, przez co ostatecznie nie znajdują szerszego zastosowania. Tymczasem platforma będąca „nie tylko z nazwy” low-code to rozwiązanie otwarte i uniwersalne. Może być użyte niemal wszędzie i do budowy narzędzi o różnym przeznaczaniu, tak jak platforma nAxiom, która obejmuje projektowanie zarówno aplikacji biznesowych czy wspierających zarządzanie w sferze działalności statutowej, jak i obiegów dokumentów, aplikacji prostych i bardziej rozbudowanych, mobilnych, a także uzupełniających systemy dziedzinowe o charakterze zamkniętym. Platforma nAxiom to nowe rozwiązanie o architekturze zgodnej ze współczesnymi standardami bezpieczeństwa. Poddawana stałym testom potwierdzającym skuteczność stosowanych mechanizmów ochrony daje pewność, że budowane na niej aplikacje również będą bezpieczne, a ponadto wydajne i stabilne w działaniu.

Podsumowanie

Platforma low-code to inwestycja, która nie tylko się zwróci, ale też zaprocentuje w przyszłości. Zapewni ujednolicony interfejs użytkownikom końcowym, zintegruje się z oprogramowaniem innych producentów, a potrzebne aplikacje powstaną w kilka tygodni w jednej technologii, w której praktycznie każdy będzie w stanie podjąć pracę nad ich dalszym utrzymaniem i rozwojem. W porównaniu z tradycyjnym podejściem do inwestycji technologicznych platformy low-code wypadają zdecydowane korzystniej pod względem tak czasu wdrożenia innowacji, jak i związanych z tym kosztów.


Powiązane wpisy


Skontaktuj się z naszym specjalistą